Knack - Storm op komst 'Zondagse geneugten'

Storm op komst - Zondagse geneugten

Knack 22 maart 2010

Hoog Rosie, kijk omhoog Rosie

Auteur en verteller Michael De Cock stond in elk geval voor een alert publiek dat zowat aan zijn lippen hing. Samen met muzikant Mira Bertels vertelde hij een stukje uit het verhaal Rosie en Moussa dat hij in opdracht van het tijdschrift Brussel deze weekschreef. 

Pas in januari 2011 beleeft de voorstelling haar première. Maar voor Storm op komst - met "wonen" als festivalthema - brachten de makers alvast een voorproefje van die creatie. Daarin verhuist Rosie met haar moeder naar een appartementje in een torenhoog flatgebouw aan de andere kant van de stad. Ze leert er Moussa kennen. Moussa die zo graag een hond wil maar enkel een poes krijgt en dus doet alsof zijn poes, de rosse kater Titus, een hond is. Die blaft en moet uitgelaten worden...

Het voorproefje bleek een schot in de roos.  Mira Bertels maakt met deze voorstelling haar debuut als muzikant en componist van theatermuziek.  Zij toonde zich niet alleen een gedegen muzikale partner maar ook speelpartner van verteller Michael De Cock, die voor de gelegenheid een felroze t-shirt droeg waarop een grote, rode roos was gespeld.

De Cock is de artistieke leider van het Mechelse theatergezelschap 't ARSENAAL waar hij ook geregeld in de regiestoel of achter de schrijftafel kruipt. De man heeft niet alleen een groot maatschappelijk geëngageerd hart - wat blijkt uit de huisfilosofie en het repertoire van 't ARSENAAL. Ook het creëren - al schrijvend en/of al regisserend - voor kinderen prijkt bovenaan zijn lijstje van favoriete bezigheden. Daarin speelt muziek niet zelden een belangrijke rol.

Onlangs vertelde en herschreef hij de verhalen van Ovidius tot de muziektheatervoorstelling en het boek Vliegen tot de hemel. Ook Rosie en Moussawordt een boek en muziektheatervoorstelling. 

Dozen op beentjes

De woorden van Michael De Cock - "Verhuizen is verschrikkelijk!" - waren nog niet koud of het jonge grut zat met de neus op en tussen de verhuisdozen (doosjes) in de voorstelling Kasse Madsen (* * * 1/2) van het Deense figurentheatergezelschap Teater Refleksion. 

Dit gereputeerde gezelschap tracht met elke voorstelling de traditionele poppenkastvoorstelling tot zijn essentie en poëtische soberheid te herleiden. Dit geldt zowel voor voorstellingen die sprookjesbewerkingen zijn, zoals Den grimme ælling (het lelijke eendje) als voor nieuwe creaties, zoals Kasse Madsen. 

Kasse Madsen (ook wel: Boxy George) is een woordeloze voorstelling over een mannetje (een bijzonder virtuoos gehanteerd houten popje) dat de wereld - een vlakke, zwarte bodem - letterlijk aan zijn voeten heeft. Dus denkt hij (ten onrechte ...) dat hij die wereld perfect beheerst. Tot er een doosje uit de bodem floept. En nog een. En nog een. Wat er volgt, is poëtische maar evengoed grappige en spannende 'dozendans' met het mannetje als dirigent, plaaggeest of plaagslachtoffer. 

In een sober kleurenpalet - zwarte speelruimte, witte dozen en het mannetje is vormgegeven in aardetinten - en met klassieke muziek als subtiele sfeerschepper, ontspint zich meer dan een virtuoos spelen met poppen en voorwerpen. Langzamerhand ontstaat er een dialoog en een vertrouwelijke relatie tussen de dozen en het mannetje. Zo stijgt deze figurentheatervoorstelling subtiel uit boven het 'kunstjes tonen'. Kasse Madsen hanteert die 'kunstjes' als dramaturgisch middel om een abstract maar herkenbaar verhaal te vertellen over ontmoetingen en de soms aangename (of minder aangename) verrassingen die daarmee gepaard gaan. 

Watch the fridge

Een ontwrichtende ontmoeting vormde tot slot de kennismaking met het Franse dansgezelschap van choreografe Nathalie Pernette. 

Dit gezelschap werd in 2001 opgericht met een drieledige doelstelling. Enderzijds wil Pernette binnen en met haar gezelschap de grenzen van de dans aftasten. Dit doet ze door de creaties (gemiddeld een nieuwe creatie per jaar) op te nemen in het repertoire van haar gezelschap. Met dit repertoire reist het gezelschap de hele wereld rond.

De derde doelstelling vloeit voort uit dit creëren en veelvuldig tonen van de creaties: het sensibiliseren. Zowel door het tonen van de creaties maar evengoed door het organiseren van workshops en ontmoetingen, wil Pernette als een soort 'ambassadrice van de dans' het publiek warm maken voor deze gevarieerde kunst.

La Maison ( * * * 1/2 ) toont Pernettes fascinatie voor het menselijke lichaam en voor mechanische bewegingen. In deze verrassende dansvoorstelling ontdekken twee figuren de (verraderlijke) keuken. Uit de kasten komt muziek, de ovendeur is niet te vertrouwen en de koelkast herbergt een hongerige wolvenmuil... Vanuit het ontdekken van de voorwerpen ontstaat de gehele 'mechanische' choreografie. Zoals het ene dominosteentje de beweging van het andere voorbrengt, zo ontwikkelt zich de voorstelling waarin vooral de solomomenten meer beklijven dan de momenten waarop de dansers in duet dansen. 

En nu verder bouwen!

In duet dansen. Misschien is dit wel de belangrijkste horde die directeur Veerle Keuppens in de toekomst zal moeten nemen wanneer zij van Storm op komst een toonaangevend en populair festival wil maken. 

Momenteel houdt Keuppens het festival zowat in haar eentje draaiende. Ze stelde een boeiend en goed uitgebalanceerd programma samen waar de liefde voor kinderen en kwaliteitsvolle kunst (zowel muziek, architectuur, beeldende kunst, film als theater kwamen in het festival aan bod) van af straalt. 

Jong en oud - die met zijn allen niet massaal maar wel enthousiast aanwezig waren - genoten van kwaliteitsvol muziek- , dans- en/of poppentheater en konden in de wandelgangen ook zelf aan de slag. Die workshops van de ABC-architectuurstudio en muziekensemble Champ d'Action behandelden de kinderen eerder als kunstenaars dan als onwetende hummeltjes. That's the spirit. 

De wandelgangen werden verder van stemmige muziek voorzien door contrabassist Joris Vanvinckenroye en ze werden opgesmukt door twee tentoonstellingen. Een architectuurtentoonstelling, Bonjours, Architectes over hedendaagse Waalse architectuur, en een beeldende kunsttentoonstelling, Département des Coques over hedendaagse Waalse kunstenaars die met het thema 'wonen' aan de slag gaan. Beide tentoonstellingen waren - ondanks hun inhoudelijke verwantschap met het festival - te weinig ingebed in de speelse sfeer en de doelstelling (kinderen warm maken voor en met kunst) van het festival. De exposities waren hierdoor jammerlijk gemiste kansen om de fantasie van de kinderen ook met beeldende kunstwerken te prikkelen. 

Storm op komst kreeg werkingsubsidies voor drie edities van de Vlaamse Gemeenschap. We hopen dat Keuppens de kans ziet om de tweede editie zowel praktisch als conceptueel in nog iets betere banen te leiden. Al dan niet in duet met een (productie)partner. Dit zal niet alleen de inhoudelijke kwaliteit en diversiteit ten goede komen. Het zal ook tijd en ruimte creëren om het festival tot een belangwekkend - zelfs toonaangevend - kinderkunstenfestival te maken waar het goed toeven is te midden (inter)nationale verrassende en vernieuwende multidisciplinaire kunst voor, met, door en/of over kinderen. 

We kijken uit naar de komst van een even zorgvuldig georkestreerde maar inhoudelijk nog sterkere en meer diepgravende festivalstorm in 2011. 

Els Van Steenberghe

© 2004-2024 ChampdAction